Prolog

Sprawdzając facebooka zauwazyłam że ktoś chce mnie dodać do znajomych. Był to jakiś chłopak, Jan Dąbrowski. Nie znałam go więc przed odrzuceniem jego prośby napisałam do niego:

-czy my się znamy-na tychmiast otrzymałam odpowiedź.

-nie-zaczął-ale możemy się poznać.

Zaczęliśmy pisać; bardzo dużo się o nim dowiedziałam, np to, że pare dni temu przeprowadził się do nowej szkoły i jutro wstąpi do nowej szkoły i bardzo się stresuje pierwszym dniem. Całą noc zastanawiałam się "czemu napisał?", w końcu o około 4 nad ranem zasnęłam. 

 Obudzona hukiem budzika, podniosłam się i skierowałam w strone toalety. Wzięłam zimną kąpiel, następnie owijając się ręcznikiem wróciłam do pokoju po ubrania. Wybrałam czarne leginsy i szarą bluzę. Wróciłam do łazienki gdzie się przebrałam, a także zrobiłam swój poranny make-up i rozczesałam włosy pozostawiając je rozpuszczone. Zeszłam na dół, zrobiłam sobie na śniadanie tosty umyłam zęby i wyszłam z domu. Do szkoły mam jakieś 20 min i najczęściej chodzę pieszo. Gdy dotarłam na miejsce, od razu skierowałam się do szatni by odstawić tam kurtkę. Po drodzę spotkałam Maję, przywitałam się z nią i razem poszłyśmy na lekcje. Dzwonek zadzwonił my usiadliśmy na swoich miejscach i czekaliśmy na przyjście nauczycielki. Nagle weszła nasza nauczycielka a tuż za nią wszedł jakiś chłopak. 

-Dzień dobry-powiedziała nauczycielka.

-Dzień dobry-odpowiedzieliśmy churem.

-To nowy uczeń- wskazała na chłopaka-ma na imię Janek, niedawno przeprowadził się do nas z Poznania, może powiesz nam coś o sobie?

-Jestem Janek, jak już pani wspomniała, przeprowadziłem się- powiedział i na chwilę zamilkł, prawdopodobnie zastanawiając się co powiedzieć- interesuję się muzyką i sportem i to chyba na tyle- odwrócił się w strone naszej Pani. 

-Dobrze możesz usiąść- rzekła-wybierz sobie jakieś miejsce.

 Było widać w jego oczach, że kompletnie nie wiedział gdzie usiąść i trochę nawet się zarumienił. 

-Dobrze to może usiądź tam- skierowała rękę w moją stronę. 

Chłopak usiadł obok mnie odwracając twarz w moją stronę lekko się uśmiechając. 

-hej-szepnął- czy my się przypadkiem nie znamy?

Skierowałam twarz w jego stronę i zrobiłam pytające spojrzenie-nie, a niby skąd?

-Możecie przestać rozmawiać?!-rzekła oburzona nauczycielka.

-Przepraszamy-powiedzieliśmy churem.

-na przerwie dokończymy naszą rozmowe- powiedział Jasiek.

________________________________________________________________________________________________

Hej, wiem trochę kitowy początek xD ale mam nadzieję, że się podoba :)